Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες Το 2017: http://www.dianeosis.org/2017/03/tpe_2017/
Έρευνα της "διαΝΕΟσις" σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας:
"Αντιευρωπαϊσμός σε άνοδο, θεσμοί σε κρίση, κοινωνικός συντηρητισμός και οικονομικός φιλελευθερισμός: Ποιοι είναι οι Έλληνες σήμερα; Η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις αποκαλύπτει αλήθειες που φανταζόμασταν, στοιχεία που μαντεύαμε αλλά και κάποια εντυπωσιακά, αναπάντεχα ευρήματα...
Έρευνα της "διαΝΕΟσις" σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας:
"Αντιευρωπαϊσμός σε άνοδο, θεσμοί σε κρίση, κοινωνικός συντηρητισμός και οικονομικός φιλελευθερισμός: Ποιοι είναι οι Έλληνες σήμερα; Η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις αποκαλύπτει αλήθειες που φανταζόμασταν, στοιχεία που μαντεύαμε αλλά και κάποια εντυπωσιακά, αναπάντεχα ευρήματα...
Γιαννίτσης Τάσος: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=804475
..."Θεωρώ, ότι όσο ανεπτυγμένες είναι οι ατομικές μας ικανότητες, τόσο η συλλογική ευφυία μας ως κοινωνία είναι αναιμική. Δεν πιστεύουμε σε συλλογικές αξίες, ευρωπαϊκές ή και εθνικές, δεν έχουμε κανένα σοβαρό όραμα, όχι μόνο για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά ούτε για την κοινωνική μας οργάνωση, την εθνική μας υπόσταση, το μέλλον μας ή τα παιδιά μας"...
..."Το ερώτημα είναι πώς ορίζεται το ανάλγητο, το αντιλαϊκό.Είναι αντιλαϊκό ό,τι μπορεί να επιδεινώνει ισορροπίες κάποιας δεδομένης στιγμής, αλλά αποτρέπει μεγαλύτερες, πολλαπλές και μακροχρόνιες αρνητικές εξελίξεις για ευρύτερα στρώματα και την χώρα; Είναι λαϊκό ο,τι φαινομενικά αφήνει ανέπαφες καταστάσεις που λίγο αργότερα καταρρέουν, συμπαρασύροντας σημαντικά κοινωνικά τμήματα με υψηλό κόστος;"...
..."Θεωρώ, ότι όσο ανεπτυγμένες είναι οι ατομικές μας ικανότητες, τόσο η συλλογική ευφυία μας ως κοινωνία είναι αναιμική. Δεν πιστεύουμε σε συλλογικές αξίες, ευρωπαϊκές ή και εθνικές, δεν έχουμε κανένα σοβαρό όραμα, όχι μόνο για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά ούτε για την κοινωνική μας οργάνωση, την εθνική μας υπόσταση, το μέλλον μας ή τα παιδιά μας"...
..."Το ερώτημα είναι πώς ορίζεται το ανάλγητο, το αντιλαϊκό.Είναι αντιλαϊκό ό,τι μπορεί να επιδεινώνει ισορροπίες κάποιας δεδομένης στιγμής, αλλά αποτρέπει μεγαλύτερες, πολλαπλές και μακροχρόνιες αρνητικές εξελίξεις για ευρύτερα στρώματα και την χώρα; Είναι λαϊκό ο,τι φαινομενικά αφήνει ανέπαφες καταστάσεις που λίγο αργότερα καταρρέουν, συμπαρασύροντας σημαντικά κοινωνικά τμήματα με υψηλό κόστος;"...
Διαμαντοπούλου Άννα: http://www.ethnos.gr/anna_diamantopoulou/arthro/sygkoinonouses_pathogeneies-64387146/ "Συγκοινωνούσες παθογένειες..."
..."Σε μια ώριμη δημοκρατία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα ζητούσαν από ειδικούς να φέρουν παραγωγικές προτάσεις (σσ για τις δημόσιες συγκοινωνίες) και θα επιχειρούσαν συναίνεση. Εδώ, ακόμη και με το ένα πόδι στη χρεοκοπία, επικρατεί μανιχαϊσμός, δηλαδή το άσπρο-μαύρο, το εμείς-εσείς. Και το χάος παραμονεύει".
..."Σε μια ώριμη δημοκρατία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα ζητούσαν από ειδικούς να φέρουν παραγωγικές προτάσεις (σσ για τις δημόσιες συγκοινωνίες) και θα επιχειρούσαν συναίνεση. Εδώ, ακόμη και με το ένα πόδι στη χρεοκοπία, επικρατεί μανιχαϊσμός, δηλαδή το άσπρο-μαύρο, το εμείς-εσείς. Και το χάος παραμονεύει".
Παπαδόπουλος Νότης: Ελλάς Ελλήνων Κακομαθημένων
..."Υπάρχουν ακόμη κόμματα που θεωρούν ότι η μέση σύνταξη στην χρεοκοπημένη Ελλάδα μπορεί να είναι στα επίπεδα της πανίσχυρης οικονομικά και με τεράστια εξαγωγικά πλεονάσματα Γερμανίας. Ότι οι δανειστές που μας χρηματοδότησαν τα τελευταία 6,5 χρόνια με επιτόκια πολλές φορές μικρότερα από αυτά που θα μπορούσε να δανειστεί η χώρα στην ελεύθερη αγορά, είναι τοκογλύφοι. Ότι τα capital control στις τράπεζες δεν αφορούν τον μέσο Έλληνα πολίτη ακόμη κι αν καταστρέφουν κάθε μήνα εκατοντάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ότι για την κατάντια της χώρας τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα media και η λεγόμενη διαπλοκή κι όχι η αδυναμία όλων των κομμάτων να δουν ξεκάθαρα το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούσαν τη χώρα με τις συνεχείς διεκδικήσεις και παροχές τους..."
..."Υπάρχουν ακόμη κόμματα που θεωρούν ότι η μέση σύνταξη στην χρεοκοπημένη Ελλάδα μπορεί να είναι στα επίπεδα της πανίσχυρης οικονομικά και με τεράστια εξαγωγικά πλεονάσματα Γερμανίας. Ότι οι δανειστές που μας χρηματοδότησαν τα τελευταία 6,5 χρόνια με επιτόκια πολλές φορές μικρότερα από αυτά που θα μπορούσε να δανειστεί η χώρα στην ελεύθερη αγορά, είναι τοκογλύφοι. Ότι τα capital control στις τράπεζες δεν αφορούν τον μέσο Έλληνα πολίτη ακόμη κι αν καταστρέφουν κάθε μήνα εκατοντάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ότι για την κατάντια της χώρας τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα media και η λεγόμενη διαπλοκή κι όχι η αδυναμία όλων των κομμάτων να δουν ξεκάθαρα το αδιέξοδο στο οποίο οδηγούσαν τη χώρα με τις συνεχείς διεκδικήσεις και παροχές τους..."
Πολυμίλης Σήφης: Η Ελλάδα των ψευδαισθήσεων
..."Τα χρόνια της κρίσης αποκάλυψαν και πάλι όλες τις κακοδαιμονίες, όλες τις παθογένειες που τα χρόνια ευμάρειας είχαν κρύψει κάτω από το χαλί. Θεωρίες συνωμοσίας, ανορθολογικές αντιλήψεις, δεισιδαιμονίες και καταφυγή σε κάθε είδους φαιδρές συνταγές σωτηρίας κυριαρχούν σε μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας... Τα επτά χρόνια της κρίσης δεν αποδόμησαν μόνο το πολιτικό σύστημα. Διαμόρφωσαν ατομικές και συλλογικές πεποιθήσεις, ανέδειξαν ψευδαισθήσεις και διαμόρφωσαν μια κουλτούρα εθνικολαϊκιστικής δημαγωγίας. Εβγαλαν στον αφρό πρόσωπα και μορφώματα, από τον Σώρρα μέχρι τη Χρυσή Αυγή που επενδύουν στο μίσος και στην άγνοια και αναδεικνύουν τις χειρότερες πτυχές του χαρακτήρα μας.
Η καχυποψία, οι θεωρίες συνωμοσίας, ο ευρωσκεπτικισμός έχουν εγκατασταθεί πλέον για τα καλά σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, που αρνούνται να δεχθούν την πραγματικότητα, τρέφονται από μια τοξική αγανάκτηση. Οσο αυτές οι αντιλήψεις, αυτές οι νοοτροπίες εξακολουθούν να είναι αποδεκτές, τόσο η Ελλάδα αντί να βγαίνει θα βουλιάζει στην κρίση..."
..."Τα χρόνια της κρίσης αποκάλυψαν και πάλι όλες τις κακοδαιμονίες, όλες τις παθογένειες που τα χρόνια ευμάρειας είχαν κρύψει κάτω από το χαλί. Θεωρίες συνωμοσίας, ανορθολογικές αντιλήψεις, δεισιδαιμονίες και καταφυγή σε κάθε είδους φαιδρές συνταγές σωτηρίας κυριαρχούν σε μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας... Τα επτά χρόνια της κρίσης δεν αποδόμησαν μόνο το πολιτικό σύστημα. Διαμόρφωσαν ατομικές και συλλογικές πεποιθήσεις, ανέδειξαν ψευδαισθήσεις και διαμόρφωσαν μια κουλτούρα εθνικολαϊκιστικής δημαγωγίας. Εβγαλαν στον αφρό πρόσωπα και μορφώματα, από τον Σώρρα μέχρι τη Χρυσή Αυγή που επενδύουν στο μίσος και στην άγνοια και αναδεικνύουν τις χειρότερες πτυχές του χαρακτήρα μας.
Η καχυποψία, οι θεωρίες συνωμοσίας, ο ευρωσκεπτικισμός έχουν εγκατασταθεί πλέον για τα καλά σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, που αρνούνται να δεχθούν την πραγματικότητα, τρέφονται από μια τοξική αγανάκτηση. Οσο αυτές οι αντιλήψεις, αυτές οι νοοτροπίες εξακολουθούν να είναι αποδεκτές, τόσο η Ελλάδα αντί να βγαίνει θα βουλιάζει στην κρίση..."
Παπαδημητρίου Έλενα: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=808400
Το τέλος της σκέψης: ..."...αν η Βιρτζίνια Γουλφ έγραφε εμμονικά στον λογαριασμό της στο Twitter, ενδεχομένως να μην είχε παρατηρήσει αρκετά τον κόσμο γύρω της ώστε να συνθέσει φράσεις όπως: «Δεν είναι οι καταστροφές, οι αρρώστιες και οι φόνοι που μας γερνούν και μας σκοτώνουν. Είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι κοιτούν και γελούν και ανεβαίνουν τρέχοντας τα σκαλοπάτια του λεωφορείου»".
Το τέλος της σκέψης: ..."...αν η Βιρτζίνια Γουλφ έγραφε εμμονικά στον λογαριασμό της στο Twitter, ενδεχομένως να μην είχε παρατηρήσει αρκετά τον κόσμο γύρω της ώστε να συνθέσει φράσεις όπως: «Δεν είναι οι καταστροφές, οι αρρώστιες και οι φόνοι που μας γερνούν και μας σκοτώνουν. Είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι κοιτούν και γελούν και ανεβαίνουν τρέχοντας τα σκαλοπάτια του λεωφορείου»".
Καββαδίας Γιώργος: http://www.ethnos.gr/giorgos_kabbadias/arthro/h_pliroforia_den_einai_gnosi-64365054/
"Η Πληροφορία δεν είναι γνώση": ...Το σχολείο, με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα, παρέχει στους μαθητές πληροφορίες. Ομως, η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η παρουσίαση στους μαθητές μόνο πληροφοριών καθιστά αδύνατη την επεξεργασία και την ιεράρχησή τους σε «χρήσιμες» και «άχρηστες». Καθιστά, επίσης, τους μαθητές ανήμπορους να ερμηνεύσουν και να ταξινομήσουν τις επόμενες πληροφορίες που θα προσλάβουν. Γι' αυτό και οι μαθητές, ύστερα από χρόνια μελέτης και μαθημάτων, δεν μπορούν να σκεφθούν κριτικά και να «ζυγίσουν» διαφορετικές πληροφορίες ως προς την εγκυρότητα και τη βαρύτητά τους...
"Η Πληροφορία δεν είναι γνώση": ...Το σχολείο, με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα, παρέχει στους μαθητές πληροφορίες. Ομως, η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η παρουσίαση στους μαθητές μόνο πληροφοριών καθιστά αδύνατη την επεξεργασία και την ιεράρχησή τους σε «χρήσιμες» και «άχρηστες». Καθιστά, επίσης, τους μαθητές ανήμπορους να ερμηνεύσουν και να ταξινομήσουν τις επόμενες πληροφορίες που θα προσλάβουν. Γι' αυτό και οι μαθητές, ύστερα από χρόνια μελέτης και μαθημάτων, δεν μπορούν να σκεφθούν κριτικά και να «ζυγίσουν» διαφορετικές πληροφορίες ως προς την εγκυρότητα και τη βαρύτητά τους...
Κριμιζής Σταμάτης: http://www.kathimerini.gr/866074/article/proswpa/geyma-me-thn-k/stamaths-krimizhs-to-kratos-den-afhnei-toys-aristoys-na-prokoyoyn
Το κράτος δεν αφήνει τους άριστους να προκόψουν: ...Βλέπει κανείς ότι έχουμε τις ίδιες αγκυλώσεις, ιδιαίτερα όταν παρατηρεί την επιμονή στην πελατειοκρατία και στην αναξιοκρατία. Συγκρίνω με την Ευρώπη και άλλες χώρες. Νομίζω ότι είμαστε μοναδικοί στο θέμα της αναξιοκρατίας. Είναι τακτικές που, προφανώς, έχουν κρατήσει πίσω την Ελλάδα. Δεν μπορεί μια χώρα να μη χρησιμοποιεί τα καλύτερα ταλέντα της και να περιμένει να προοδεύσει. Γι’ αυτό φεύγουν οι νέοι επιστήμονες... Είναι ντροπή για μια χώρα. Πολιτευτές που απέτυχαν εξακολουθούν να παραμένουν σε θέσεις-κλειδιά για να παίρνουν ένα μισθό... Αυτό είναι χαντάκωμα της χώρας. Στο υπουργικό προσωπικό της Αμερικής δεν είναι πολιτικά πρόσωπα αλλά άτομα με εμπειρία και γνώση, με υπόληψη στην κοινωνία.
Ενώ εμείς έχουμε καθηγητές σε υπουργεία με αυξημένη ευθύνη. Τι σημαίνει να ξέρεις να λύνεις διαφορικές εξισώσεις όταν σε καλούν να διοικήσεις τη ΔΕΗ για παράδειγμα, η οποία είναι Επιχείρηση που χρειάζεται προγραμματισμό, μάρκετινγκ, μάνατζμεντ; Εμείς, οι άνθρωποι των πανεπιστημίων, σε λίγες περιπτώσεις έχουμε διοικητική εμπειρία. Κι αυτή η χώρα χρειάζεται διοίκηση...
Το κράτος δεν αφήνει τους άριστους να προκόψουν: ...Βλέπει κανείς ότι έχουμε τις ίδιες αγκυλώσεις, ιδιαίτερα όταν παρατηρεί την επιμονή στην πελατειοκρατία και στην αναξιοκρατία. Συγκρίνω με την Ευρώπη και άλλες χώρες. Νομίζω ότι είμαστε μοναδικοί στο θέμα της αναξιοκρατίας. Είναι τακτικές που, προφανώς, έχουν κρατήσει πίσω την Ελλάδα. Δεν μπορεί μια χώρα να μη χρησιμοποιεί τα καλύτερα ταλέντα της και να περιμένει να προοδεύσει. Γι’ αυτό φεύγουν οι νέοι επιστήμονες... Είναι ντροπή για μια χώρα. Πολιτευτές που απέτυχαν εξακολουθούν να παραμένουν σε θέσεις-κλειδιά για να παίρνουν ένα μισθό... Αυτό είναι χαντάκωμα της χώρας. Στο υπουργικό προσωπικό της Αμερικής δεν είναι πολιτικά πρόσωπα αλλά άτομα με εμπειρία και γνώση, με υπόληψη στην κοινωνία.
Ενώ εμείς έχουμε καθηγητές σε υπουργεία με αυξημένη ευθύνη. Τι σημαίνει να ξέρεις να λύνεις διαφορικές εξισώσεις όταν σε καλούν να διοικήσεις τη ΔΕΗ για παράδειγμα, η οποία είναι Επιχείρηση που χρειάζεται προγραμματισμό, μάρκετινγκ, μάνατζμεντ; Εμείς, οι άνθρωποι των πανεπιστημίων, σε λίγες περιπτώσεις έχουμε διοικητική εμπειρία. Κι αυτή η χώρα χρειάζεται διοίκηση...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Οι πολιτικές προϋποθέσεις της αναθεώρησης
Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (άρθρο 110 Συντ.), μια αναθεωρητική πρωτοβουλία είναι ορθολογική σε σχέση με τους σκοπούς που επιδιώκει το πολιτικό υποκείμενο που την αναλαμβάνει, εφόσον συντρέχουν διαζευκτικά δύο πολιτικές προϋποθέσεις...
Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (άρθρο 110 Συντ.), μια αναθεωρητική πρωτοβουλία είναι ορθολογική σε σχέση με τους σκοπούς που επιδιώκει το πολιτικό υποκείμενο που την αναλαμβάνει, εφόσον συντρέχουν διαζευκτικά δύο πολιτικές προϋποθέσεις...
Τζόζεφ Στίγκλιτς: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=837166
Οι αγορές δεν υπάρχουν στο κενό. Η «επανάσταση» των Θάτσερ-Ρίγκαν, η οποία ξανάγραψε τους κανόνες και αναδιάρθρωσε τις αγορές προς όφελος εκείνων που είναι στην κορυφή, πέτυχε πολύ καλά στην αύξηση της ανισότητας, αλλά απέτυχε εντελώς στην αποστολή της να αυξήσει την ανάπτυξη.
Οι αγορές δεν υπάρχουν στο κενό. Η «επανάσταση» των Θάτσερ-Ρίγκαν, η οποία ξανάγραψε τους κανόνες και αναδιάρθρωσε τις αγορές προς όφελος εκείνων που είναι στην κορυφή, πέτυχε πολύ καλά στην αύξηση της ανισότητας, αλλά απέτυχε εντελώς στην αποστολή της να αυξήσει την ανάπτυξη.
Τάσος Γιαννίτσης: «Δεν άλλαξε το καθεστώς προστασίας των συμφερόντων»
"...βλέπω τρεις κατευθυντήριους άξονες. Πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής πρέπει να είναι το εθνικό σύστημα παραγωγής. Με την παραγωγική βάση συνδέονται οι ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις, η εκπαίδευση, ο τρόπος λειτουργίας του κράτους, η μέριμνα για ανταγωνιστικές δομές παραγωγής. Με αδύναμη παραγωγική βάση κάθε οικονομική ή κοινωνική σχέση θα βυθίζεται ακόμα πιο κάτω. Βλέπω εδώ ένα τεράστιο κενό πολιτικής, που οδήγησε στην κρίση, μας κρατά στην κρίση και μας οδηγεί ολοταχώς πίσω σε σχέση με τους διεθνείς συσχετισμούς οικονομικής και πολιτικής δύναμης. Ενας δεύτερος άξονας αφορά αξίες και θεσμούς. Η διαφθορά είναι διάχυτη παντού και καθορίζει το είδος των αποφάσεων που λαμβάνονται σε πολύ σημαντικά θέματα ή που δεν λαμβάνονται και τα μπλοκάρουν: Δημόσιοι φορείς σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό σύστημα, δημοσιονομική πολιτική, παραοικονομία, φοροδιαφυγή, ασφαλιστικό, τραπεζικό σύστημα. Και ένας τρίτος άξονας αφορά την υπέρβαση των αδιεξόδων που σχετίζονται με την πόλωση, τις ασυμμετρίες και τις ανισότητες που οξύνθηκαν στην κοινωνία μας τα χρόνια αυτά. Η πόλωση δεν ευνοεί την αναζήτηση συναινέσεων. Αντίθετα, ευνοεί τη σύγκρουση, τον διχασμό, τους συνεχείς εγκλωβισμούς σε φαντασιακές δοξασίες και αδυναμία να συγκροτηθούν πλατύτερες κοινωνικές συναινέσεις. Πώς να μιλήσει κανείς για έξοδο από την κρίση, αν δεν αντιμετωπίσουμε τα αίτια που προκαλούν τόσες εμπλοκές;".
"...βλέπω τρεις κατευθυντήριους άξονες. Πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής πρέπει να είναι το εθνικό σύστημα παραγωγής. Με την παραγωγική βάση συνδέονται οι ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις, η εκπαίδευση, ο τρόπος λειτουργίας του κράτους, η μέριμνα για ανταγωνιστικές δομές παραγωγής. Με αδύναμη παραγωγική βάση κάθε οικονομική ή κοινωνική σχέση θα βυθίζεται ακόμα πιο κάτω. Βλέπω εδώ ένα τεράστιο κενό πολιτικής, που οδήγησε στην κρίση, μας κρατά στην κρίση και μας οδηγεί ολοταχώς πίσω σε σχέση με τους διεθνείς συσχετισμούς οικονομικής και πολιτικής δύναμης. Ενας δεύτερος άξονας αφορά αξίες και θεσμούς. Η διαφθορά είναι διάχυτη παντού και καθορίζει το είδος των αποφάσεων που λαμβάνονται σε πολύ σημαντικά θέματα ή που δεν λαμβάνονται και τα μπλοκάρουν: Δημόσιοι φορείς σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό σύστημα, δημοσιονομική πολιτική, παραοικονομία, φοροδιαφυγή, ασφαλιστικό, τραπεζικό σύστημα. Και ένας τρίτος άξονας αφορά την υπέρβαση των αδιεξόδων που σχετίζονται με την πόλωση, τις ασυμμετρίες και τις ανισότητες που οξύνθηκαν στην κοινωνία μας τα χρόνια αυτά. Η πόλωση δεν ευνοεί την αναζήτηση συναινέσεων. Αντίθετα, ευνοεί τη σύγκρουση, τον διχασμό, τους συνεχείς εγκλωβισμούς σε φαντασιακές δοξασίες και αδυναμία να συγκροτηθούν πλατύτερες κοινωνικές συναινέσεις. Πώς να μιλήσει κανείς για έξοδο από την κρίση, αν δεν αντιμετωπίσουμε τα αίτια που προκαλούν τόσες εμπλοκές;".